Σκάσε και κολύμπα

The big bang
Originally uploaded by yanni.

Μια φράση που θα ήθελα να την καταγράψω στο blog
(...έτσι για να την θυμάμαι...μπορεί αύριο να ξεχαστώ πάλι και να πιπιλίζω την ίδια καραμέλα)

Εδώ και μισό χρόνο είμουν χωρίς δουλειά.
Αγαπώ πραγματικά αυτό που ξέρω να κάνω (δεν έχει σημασία τι) κι επέμενα μέσα σ'αυτό το εξάμηνο να βρω μια δουλειά πάνω σ'αυτό.
Δεν έψαξα όμως κάτι άλλο.
Ίσως επειδή φοβόμουν ότι δεν θα τα καταφέρω σε κάτι που δεν είχα δουλέψει ποτέ πριν.
Εκείνο που δεν είχα μάθει τόσα χρόνια είναι το πόσα μαθαίνεις πάντα από την επικοινωνία με κόσμο. Και δεν μιλάω για κόσμο της επιλογής μας: όσο πιο άσχετος, τόσο το καλύτερο.
Τα σκάτωνα όταν είχα να κάνω με ξένο κόσμο κι έλεγα από μέσα μου: "Μπα...μ'αυτό το άτομο δεν πρόκειται να συνεννοηθώ ούτε με σφαίρες."
Και αφού είχα την επιλογή, διάλεγα πάντα τον εύκολο δρόμο: την φυγή.
Δεν έδινα ευκαιρία.
Ήθελα να είμαι σίγουρος ότι δεν θα αποτύχω από δικό μου λάθος.
Έτσι απλά και τόσο εγωϊστικά.
Μάλλον αυτό θα ήταν.
Η "μη-κίνηση" είναι όμως καταδικασμένη σε αποτυχία.

Anyway...
μου δόθηκε πρόσφατα η ευκαιρία να δουλέψω πάνω στο αντικείμενό μου.
Ο πελάτης όμως προβληματικός κι έτσι με ρώτησαν αν γίνεται να πάω στο Λονδίνο να τον βρώ.
Μούδιασα για λίγο.
Ο πιο μεγάλος τους πελάτης.
Πάρα πολλά φράγκα.
Τεράστια δουλειά.
Και μόνος μου.
Ενώ σε κανονικές περιπτώσεις στην δυσκολία θα κώλωνα...είπα να δώσω ευκαιρία.
Δημιούργησα ένα γενάτι απέναντι σε άλλη μια "απραξία" από πλευρά μου, που μου ερχόταν να χαστουκίζομαι ώρες-ώρες όταν πήγαινε να με πιάσει η κλάψα στο Λονδίνο, έτσι έξω από τα νερά μου με άγνωστο κόσμο γύρω μου.
Όσο πιο άσχετος, λοιπόν, τόσο το καλύτερο.
Θα καταφέρω τον άσχετο να τον κάνω "σχετικό" στην πορεία;

Και τα πήγα καλά.
Παρ'όλο που τα αγγλικά μου ήταν σκατά για τέτοιου είδους δουλειές και συζητήσεις, τους έδωσα να καταλάβουν με τον τρόπο μου, οτι γνωρίζω αυτό που κάνω.
Τι είχα να χάσω αν προσπαθούσα έστω, αντί να φοβηθώ και να το σκάσω;
Τουλάχιστον θα είχα αποτύχει στην προσπάθεια επάνω, ενώ με την αποχώρηση θα ήταν δεδομένη η αποτυχία.
Αυτό θέλω να θυμάμαι απ'όλη αυτή την ιστορία:
Οτι έμαθα να κολυμπάω εκεί που πήγαινα μόνο μέχρι το σημείο όπου "πάτωνα" στα ρηχά.
Στα βαθιά όμως είναι τα νόστιμα ψαράκια.
Και για όσους έβγαλαν κάποιο νόημα μέσα σ'όλο αυτό το κατεβατό:
"Σκάστε και κολυμπήστε και αναγκάστε καθημερινώς να επικοινωνήσετε με όσο πιο άσχετο (από εσάς) κόσμο μπορείτε. Ποτέ δεν ξέρετε τι θα μάθετε για τις δυνατότητές σας."